Het hier begonnen… tijdens een bezoek aan de showroom van Kvadrat in Amsterdam kwam er ter sprake hoeveel mooie materialen de prullenbak in eindigen omdat er niet de juiste partijen worden gevonden om samen iets gaafs te maken van bijvoorbeeld oude stalenbundels. Er worden natuurlijk al wel hoesjes en tasjes gemaakt van restmaterialen, maar echt iets bijzonders was er nog niet te vinden.
Rob liet mij zien wat er aan stalenbundels en reststukken liggen en ik veranderde in een kwijlende hond. Deze mooie stalenbundels zouden naar basisscholen gaan zodat ze er mee kunnen knutstelen of in de prullenbak eindigen! Waaat!! Nee! Ik klikte mijn kofferbak open. Er wordt niks weggegooid under my watch! We leven al in een wegwerpcultuur, dus we gaan al helemaal geen kwaliteit spullen weggooien. Dit is goud!
Onderweg naar huis met mijn auto laag op de assen hangend als een chinese rapper belde ik mijn zus. Zij is product ontwerpster afgestudeerd aan de Design Academie in Eindhoven. Zij kan vast wel helpen aan toffe ideeen voor mijn bergje goud in de kofferbak.
Al gauw ontstond er het idee voor tassen en sierkussens. En mensen stonden in de rij om ze te kunnen bemachtigen. Zo snel dat we amper foto’s hebben kunnen maken. Uiteindelijk hebben we er een kleine stop op gezet en gedacht: “Ok, wacht even… dit is gaaf. Hier moeten we iets mee doen!” en zo ontstond Superclash! Een clash tussen een interieurarchitect en productontwerper die gelimiteerde lifestyle en interieurproducten maken die het wegwerpcultuur te verminderen.
